Σ ‘ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΘΕΕ ΜΟΥ Το πρωινό ξύπνημα με βρήκε υγιή και ευδιάθετο. Πλύθηκα, ντύθηκα, πήρα το πρωινό μου και αφού έβαλα στην τσέπη μου λίγα ψιλά για τα τακτικά – έκτακτα έξοδα της ημέρας, ανέβηκα στο αυτοκίνητo και κίνησα για τον τόπο εργασίας μου. Έγινα ένα με αυτούς που ξεκίνησαν μια καινούργια ημέρα, θαύμαζα γύρω μου μαγαζιά, πάρκα, δρόμους και κάθε λογής ανθρώπους με ζωντάνια, ελευθερία σκέψης και κίνησης, μακριά από φόβο μοναξιάς, φυλακής, αγωνίας βασανισμού και πολέμου. Έφτασα στο χώρο εργασίας μου, μου απάντησαν χαμογελαστά στον χαμογελαστό μου χαιρετισμό, και εργάστηκα απρόσκοπτα στο ωράριό μου, αποδίδοντας την εργασία που έπρεπε. Η επιστροφή μου στο σπίτι, κατά τον ίδιο τρόπο, με διαφορετικές ίσως εικόνες λόγω αλλαγής της ώρας, μου επέτρεπε να χαμογελάω μέσα μου γιατί έβγαλα το μεροκάματό μου, το απαραίτητο για τη συντήρηση της οικογένειας. Οι χαρούμενες φωνές των παιδιών ( - Μαμά ο μπαμπάς έρχεται. ), που είχαν ήδη επιστρέψει από το σχολείο και οι όμορφες μυρωδιές από το σίγουρα επιτυχημένο γεύμα, που ετοίμασε η γυναίκα μου, έκαναν να αφήσω πίσω μου κάθε κούραση και σκέψη από τον τόπο εργασίας, να αφήσω τον εαυτό μου στην αγκαλιά της οικογένειας και να απολαύσω μαζί τους το γλυκό – πεντανόστιμο φαγητό. Ο βραδινός περίπατος, η μικρή απασχόληση με τα παιδιά και το λίγο διάβασμα ήταν τα συμπληρώματα , ως συνήθως, της καθημερινότητάς μου. Τα μάτια μου άρχισαν να βαραίνουν και προτίμησα να ξαπλώσω, να ξεκουραστώ και να κοιμηθώ. Σαν ταινία κινηματογράφου έφερα μπροστά μου την κάθε στιγμή, την κάθε ενέργεια και κάθε εικόνα της ημέρας που πέρασε, έκανα την αυτοκριτική μου για τη συμπεριφορά μου απέναντι σε όλους, όσους συνάντησα, μίλησα, συνεργάστηκα και στο τέλος αντί του « Τετέλεσται » που είπε ο Χριστός στο Σταυρό, πριν μεταβεί στην Ουράνιο κατοικία του, σκέφθηκα, πριν αφήσω τον εαυτό μου στις αγκάλες του Μορφέως, να πω ένα απλό « Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου » για την όμορφη ημέρα που μου χάρισες και σήμερα.
