Έχει η ζωή γυρίσματα

                        Έχει η ζωή γυρίσματα
Γυρεύοντας νάβρεις λίγη χαρά, μια όαση,
μέσα στην έρημο της μοναξιάς σου και του πόνου,  
και όταν κόντευες πλέον να φτάσεις στα στενά του δρόμου,
τότε σε ένοιωσα και σου προσέφερα την αγάπη μου.
Προσπάθησα, όσο μπορούσα, να απαλύνω τον πόνο σου,
προσφέροντας ως γιατρικό την γεμάτη από αγάπη καρδιά μου
κι ενώ πάντα μου έλεγες πως δεν μπορείς ούτε στιγμή μακριά μου,
τότε ξαφνικά μ' αρνήθηκες κι έτρεξε για πρώτη φορά το δάκρυ μου.
Και ήταν πικρό το δάκρυ μου, πικρό σαν δηλητήριο
κι η δόλια μου καρδιά που γνώριζε μόνο αγάπη, γνώρισε και μαρτύριο.
Τότε άρχισα κι εγώ γυρεύοντας, ένα βράχο, ένα μικρό νησάκι,
μέσα στο πέλαγος του μαρτυρίου μου και της λύπης,
και γυρεύω ακόμα, εσένανε - εσένα που τόσο μου λείπεις
μα δε βλέπω πουθενά τον φάρο της αγάπης σου να με καλεί.
                                       
                                            Από τη συλλογή μου
                                               " Ποιητικές Νοσταλγίες "
     
                                                     Άγγελος Αναστασιάδης