Έρχεται η Άνοιξη κι ανθίζουν τα κλαδιά και τα πουλάκια απ' τη χαρά τους τιτιβίζουν
μα μαύρες σκέψεις μου ραγίζουν την καρδιά και τα ματάκια μου πονάνε και δακρύζουν.
Έχω ένα πόνο κάπου μέσα μου βαθειά και αν γελάω κάπου - κάπου είναι ψέμα,
είν' η αλήθεια κι απ' το σίδερο βαριά κι όπου αγγίξει κατ' ευθείαν στάζει αιμα.
Κάθε ελπίδα που μου δίνουν δω και κει αργοπεθαίνει σα καντήλι δίχως λάδι
μα πάντα υπάρχει κάτι τι μες στην ψυχή, που δε μ' αφήνει μες στου πόνου το σκοτάδι.
Ίσως μια μέρα να αλλάξουν οι καιροί, ίσως στ' αλήθεια και τα χείλη μου γελάσουν,
ίσως να σβήσουνε οι πόνοι κι οι καημοί έστω κι αν κάμποσα χρονάκια θα περάσουν .
μα μαύρες σκέψεις μου ραγίζουν την καρδιά και τα ματάκια μου πονάνε και δακρύζουν.
Έχω ένα πόνο κάπου μέσα μου βαθειά και αν γελάω κάπου - κάπου είναι ψέμα,
είν' η αλήθεια κι απ' το σίδερο βαριά κι όπου αγγίξει κατ' ευθείαν στάζει αιμα.
Κάθε ελπίδα που μου δίνουν δω και κει αργοπεθαίνει σα καντήλι δίχως λάδι
μα πάντα υπάρχει κάτι τι μες στην ψυχή, που δε μ' αφήνει μες στου πόνου το σκοτάδι.
Ίσως μια μέρα να αλλάξουν οι καιροί, ίσως στ' αλήθεια και τα χείλη μου γελάσουν,
ίσως να σβήσουνε οι πόνοι κι οι καημοί έστω κι αν κάμποσα χρονάκια θα περάσουν .
